Urodziłem się 28 XII 1938 r. w Warszawie, jako syn Stanisława, studenta Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, i Ireny z domu Zajdlówny. Ojciec mój, w ramach eksterminacji inteligencji polskiej przez okupanta hitlerowskiego, poniósł śmierć męczeńską 14 VIII 1940 r. w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen.
Świadectwo maturalne uzyskałem w 1956 r. w XIV Liceum Ogólnokształcącym im. Gottwalda (poprzednio i dziś: Staszica). Studia polonistyczne, jako specjalność wybierając historię literatury, ukończyłem w 1961 r. na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem prof. Juliusza Nowaka-Dłużewskiego. W 1971 r. pod opieką promotorską tegoż uczonego doktoryzowałem się w Instytucie Badań Literackich PAN. Z ramienia Katedry Historii Literatury UW i IBL PAN prowadziłem przez kilka lat kwerendy krajowych i zagranicznych zbiorów rękopiśmiennych. Pierwszą prywatną wizytę w Wielkiej Brytanii złożyłem w 1965 r. na zaproszenie mego wuja Zbigniewa Rudzińskiego, kombatanta PSZ na Zachodzie, zamieszkałego w hrabstwie Surrey. Wtedy także odwiedziłem po raz pierwszy Bibliotekę Polską: miałem zaszczyt poznać panią dr Marię Danilewiczową i wręczyć list polecający od Jej warszawskich krewnych Ireny z domu Korotyńskiej i prof. Stanisława Herbsta). Odbyłem staże naukowe we Francji i na Litwie. W 1990 r. habilitowałem się na Wydziale Polonistyki UW, przedkładając rozprawę poświęconą jednemu z reprezentantów francuskiej Wielkiej Emigracji (Stefan Witwicki 1801-1847. Zarys monograficzny, t. 1-2; Warszawa 1988).
Przebieg pracy zawodowej. Zanim przystąpię do szczegółów, wydaje się niezbędne przywołanie dewizy życiowej, jakiej trzymałem się i trzymam od początku do końca: ani dobrowolnie, ani pod przymusem nigdy nie należałem do żadnej partii politycznej. W latach 1972-1990 jako adiunkt, a następnie docent w Instytucie Kształcenia Nauczycieli, prowadziłem z zespołem Pracowni – okresowo Zakładu Języka Polskiego – szkołę letnią dla nauczycieli polonistów z Czechosłowacji, Litwy, NRD, Ukrainy i krajów zachodnioeuropejskich oraz wizytowałem tamtejsze placówki dydaktyczne. W latach siedemdziesiątych współpracowałem także z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Olsztynie. Od 1980 r. uczestniczyłem w pracach Zespołu Dydaktyczno-Naukowego do spraw nauczania języka polskiego jako obcego przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (później przy MEN). W roku akad. 1984/85 i 1985/86 byłem autorem koncepcji i współrealizatorem telewizyjnego Studium Języka Polskiego „NURT” dla nauczycieli. W latach 1986-1990 byłem członkiem Komitetu redakcyjnego miesięcznika „Polonistyka”. W latach 1990-1994 redagowałem wraz z Bohdanem Urbankowskim serię Lektury szkolne w Wydawnictwach Szkolnych i Pedagogicznych. W latach 1990/91 cyklem wykładów zainaugurowałem realizację własnego pomysłu: działalność Uniwersytetu Powszechnego Kultury Polskiej na Ukrainie (Kijów, Płoskirów-Chmelnyckyj, Żytomierz, Gródek Podolski, Kamieniec Podolski, Lwów). W latach 1991-1996 uczestniczyłem w pracach Rady Społeczno-Naukowej powołanej przez Ministerstwo Edukacji Narodowej.
Od roku akad. 1991/92 byłem nauczycielem akademickim na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (od stycznia 1995 profesorem nadzwyczajnym) w Instytucie Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych. Prowadziłem seminaria magisterskie i doktoranckie; wypromowałem dwoje doktorów nauk humanistycznych. W latach 1993-95 pełniłem funkcję wicedyrektora IINiSB. W latach 1994-1996 byłem także zatrudniony jako profesor nadzwyczajny w Mazowieckiej Wyższej Szkole Humanistyczno-Pedagogicznej w Łowiczu. W okresie 1994-2002 uczestniczyłem jako przewodniczący bądź członek zespołu w pracach Komisji kwalifikującej na studia w Polsce kandydatów polskiego pochodzenia (egzaminowałem w następujących ośrodkach: Budapeszt, Kijów, Lwów, Ryga, Wilno, Żytomierz). W latach 1996-1999 pełniłem funkcję konsula w Konsulacie Generalnym RP w Lyonie. M.in. zorganizowałem tam Międzynarodową Konferencję Mickiewiczowską (1998) oraz dwukrotnie Dni Książki Polskiej (1998, 1999). Przez pięć lat (2002-2007) byłem wraz z żoną wicekonsul Bogusławą Podgórską pracownikiem Konsulatu Generalnego RP w Edynburgu.
Dla KBN recenzowałem konkursowe wnioski badawcze, dla MEN wykonywałem ekspertyzy.
Dorobek publikowany, współpraca z mediami. Od okresu studiów doktoranckich jestem członkiem Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. Od 2005 r. jestem także członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (Londyn). Jako historyk literatury debiutowałem na łamach „Stolicy” i „Przeglądu Humanistycznego” (1964). Jestem autorem bądź współautorem dwudziestu dwóch książek, w znacznym stopniu spełniających oczekiwania edukacyjne i emocjonalne diaspory polskiej, m.in. Skąd nasz ród. Polskie pieśni hymniczne (z kasetą magnetofonową; Warszawa 1991), Litwo! Ojczyzno moja! Pokłosie Inwokacji Mickiewicza (Kaunas/Kowno 1992), Poeta – nauczyciel – uczeń; studia nad odbiorem poezji współczesnej (Wwa 1993, wyd. 2 tamże 2006), Litwa -Polska XIX i XX wieku; inspiracje literackie, kulturalne, oświatowe (Wwa 1994), „Pieśń Ojczyzny pełna”; Mazurek Dąbrowskiego w dziejowych rolach (Wwa 1994), „Poeci na tułaczce”; w kręgu autorów Oficyny Nicejskiej Samuela Tyszkiewicza 1940-1947 (Wwa 2002). Moja najnowsza książka Emigracja walczących; wokół polsko-szkocko-angielskich powiązań kulturalnych wojennych i powojennych (Wwa 2011) została nagrodzona przez ZPPnO w 2012 r. w Londynie jako „najlepsze opracowanie naukowe na temat emigracji”. Przygotowałem do druku, opatrując wstępem i komentarzami, kilka wydań poezji (Michał Zieliński Serce w plecaku, Wwa 1978 [współwyd.: J. Kapuścik]; Stefan Witwicki Piosenki sielskie, poezje biblijne i inne wiersze, Wwa 1986; Jerzy Paczkowski Wiersze, których nie zdążę dokończyć, Kraków 1994; Dwieście lat Mazurka w poezji polskiej. „Marsz, marsz, Dąbrowski”. Antologia, Wwa 1997. Współuczestniczyłem autorsko w około trzydziestu pracach zbiorowych. W Roku Mickiewiczowskim (1998) jako organizator Konferencji Międzynarodowej w Lyonie opublikowałem w języku francuskim jej zbiorowe pokłosie: Bicentenaire Adam Mickiewicz: po?te qui unit la Lituanie, La Pologne et la France…, Lyon: Editions „Profac”, 1999 – z przedmową prof. Bronisława Geremka.
Mam na swym koncie kilkaset szkiców, esejów, recenzji i artykułów w periodykach fachowych i społeczno-kulturalnych, krajowych i zagranicznych. Legitymuję się publikacjami w językach obcych (angielski, francuski, hiszpański, niemiecki). Jako organizator i prelegent uczestniczyłem w kolokwiach, seminariach i konferencjach (krajowych: Białystok, Kraków, Przemyśl, Rzeszów, Warszawa, Zakopane; międzynarodowych: Bruksela, Dijon, Londyn, Lyon, Paryż, Rzym, Wiedeń, Wilno, Brześć). Przez dłuższy czas współpracowałem lub współpracuję z następującymi periodykami: „Dziennik Polski i Dz. Żołnierza” (Londyn), „Pamiętnik Literacki” (Londyn), „Głos Katolicki” (Paryż) oraz z czasopismami warszawskimi: „Biuletyn Stowarzyszenia Wspólnota Polska”, tygodnik „Idziemy”, „Polonistyka”, „Wiedza i Życie”. Bywam zapraszany do udziału w programach Polskiego Radia i Telewizji Polskiej.
Nagrody, odznaczenia, wyróżnienia. Jestem dwukrotnym laureatem Nagrody Ministra Edukacji Narodowej (1976, 1992). Odznaczono mnie i wyróżniono m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, Srebrną Odznaką TWP, Złotą Odznaką Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego (Zaolzie), Medalem Pamiątkowym Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (1998) i Medalem Honorowym Stowarzyszenia Miłośników Tradycji Mazurka Dąbrowskiego (dwukrotnie 1994, 1997).
http://idziemy.com.pl/kultura/poeci-spod-monte-cassino/
